Kuşlar

                                                                   

      Herkesten daha güçlü, akıllı ve her şeye ulaşabilir olduğunuzu ve dünyayı kurtaracak güçte olduğunuzu düşünür müsünüz?
Orada ben olsam böyle yapardım, yada ben  olsaydım ben kurtarabilirdim yada, ben olsam şöyle derdim gibi..

Bunları kim düşünmez biliyor musunuz, düşünmeye bile üşenenler..
Yani,içinin cız bile etmediği tüylerinin rüzgarı beklemeden hareketlenmediği insanlar..
Nereye varmak istediğimi hemen söyleyeyim, vücudunuzun ücra köşesinde hala insanlık çıkarmaya çalışmaktan başka bir niyetim yok aslında ama çok bildiğim bir şey var ki oda bazı insanların içine açılan tek geçit kalbinin olduğu...

Aşka tarif yazamayan, gök yüzündeki renkleri bile göremeyecek olan belki de anne karnında huzur bile bulamayan çocuklardan bahsediyorum.. Yani başkalarının umursamadığı bilinçsiz umarsız duyarsız evebeynlerin faturalarının kesildiği minik bedenler..

İçten, sessizce yada sadece klavyelerle destek olarak önemli olduğunu anlamak veya anlatmak için daha kaç can gitmeli yada soruyu şöyle soralım canınızdan bir can mı gitmeli?

Giden can belki bir doktor belki bir mühendis belki bir yazar olacaktı.. Belki..

Bir yazıda okumuştum insanın hayattaki amacı ruhunu kurtarmaktır.. Peki kurtulan canların sizce ruhları kurtuldu mu?

Türkiye artık üzülerek söylüyorum ki ‘umutsuz insanlarla dolu bir kasaba, herkes dünya meseleleri hakkında derin düşünecek değil tabii ki de, nede olsa aklına uygun ilk çözüme sarılı veriyor.

Takım elbiseli arkadaş, takım elbise dediğimiz şey var ya çağdaş beyfendinin zırhıdır. Yani, başkasından üstün olmanın onurlu bir yanı yoktur. Asıl onur kişinin eski halinden üstün olmasından gelir. Yani, hayatta güçlü olmak önemli değildir güçlü olduğunu hissetmek önemlidir..

Rahmetli dedem derdi ki, ayna taşımak sünnettir. Ama camdan olanı sünnettir, insandan olanı farzdır oğul. Farz olanı bulduysan doyasıya bak, ibadettir oğul..

Eğer güçlü hissetmek istiyorsanız bir dosta ihtiyacınız var demektir, dostu işinize gelmediği için ve kendi hatalar zincirinizi gösterdiği için düşman görmeye değil...

Ve hayatınız boyunca çıktığınızı sandığınız o merdivenler var ya onların fotoğrafını çekin olur mu? Ülkemde yaşanan sosyo-politik sorunları bile görmezden gelip hepsine kendimizce bulduğunuz kılıfların sancılarını hissetmiyoruz çünkü o merdivene ilk bastığınız yer artık yok bunu hepimiz çok iyi biliyoruz.

yani, mecbur bırakılan bir toplumun utançlı yüzü çıkıyor her gün güzelim ülkemde..
Hepimizin bir yardım almaya ihtiyacının olduğunu düşünüyorum toplumca.. Çünkü, tüketim yansımasının içi boş ama marka sevgisi ile aşk yaşayarak bir dönüşüm geçiriyoruz dünya olarak.

Ne ile ve kiminle savaşırsanız savaşın unutmayın ki savaş ölünce değil düşmana benzeyince kaybedilir...

Neyse yazı uzun oldu okumayın... Birde trip atın bana.. Hatta egosu içinde şişen takım elbiseli insanların içinde şovun yancıları olun..