Kelepçe

      Özgürlük, sakin kıyılara gidip kamp kurmak mıdır sevgili?
      Ne kadar özgür olduğumuzu ya da özgür olanlarımızın da neler yaptıklarını görüyoruz ya neyse…
      
       Kulağa hoş gelse de, yoksa başıboş hayvanlara göre midir özgürlük?
       Hiç ait olmadığım bir ülkede karların üzerinde yürürken kafamda beni tutsak eden düşünceler olsa bile özgürlüğüm cebimdeydi…
       
      Bir dostun taze yarasının acısını konuştuk sabaha dek…
Nedenlere boğulduğunu ve bu yaranın acısını sorguladığında onun önüne dizdiğim kelimeleri düşünerek bulmuştu cevabı…
       
       Emek, kelepçeyi takmalı
       Vefa, kilitlemeli
       Vicdan ise anahtarı denize atmalıydı ki çevrenin rengine göre değil fırçandaki renklere göre olmalıydı aşk…
      
      Yeşil boyuyorsan yeşil kadar huzur verici
      Mavi boyuyorsan mavi kadar sonsuz...
      Utanmanı bekleyen her yerde pespembe oluvermeliydi…
      Gözlerdeki pırıltı ise; aşkın kırmızısıydı…
      İhanetin, hırsın ve egonun siyah yüzü ile sönmemeliydi…
      Peki, ya ölümün rengi hayallerimizdeki gibi beyaz mıydı?
      Olmasa da özgür kalıyordu ölüm meleği sayesinde...
      Bazen gülümsemek için dudaklarını kaldırmak bile zor gelir ya, sanki tonlarca ağırlık varmış gibi...


      Ağladığın zaman, gözyaşlarını gecenin koynunda yorganın altına saklarsın
gün ışımadan makyajını yaparsın ki, sahnede oynamaktan bıktığını hiç bilmezler
inmek için dualar eder, başkaları gibi sende inanırsın
kendinden geçer, rolünden asla vazgeçmezsin...
      
      Yani sevgili,

İhanet nefsin ile beraber sakız gibi yapışmışsa üstüne,
Aşk, şeytanın olup sarıp sarmalamışsa seni iyice,
İstediğin kadar iyi rol çıkart, sen iflah olmaz birisin demektir.
Şimdi,
kapat gözlerini ve burun deliklerini öyle dinle bu şarkıyı.