Bumerang - Yazarkafe
Bumerang - Yazarkafe

18 Kasım 2013 Pazartesi

Ünzile

                                                             


      Anlatacağım öykü Sivas'da yaşandı. Yaşamaya da devam eden bir öykü aslında.. 12 yaşında küçük bir kızın öyküsü..

      Öyküdeki kızın adı bende gizli ama ben ona Sezen Aksu'nun ses verdiği Aysel Gürel'in
anlattığı Ünzile diyeceğim..

      Dört ineğe takas edilmiş hayatı.. Hemde otuz yaşındaki bir adama..
Köyde, imam nikahı kıyılır kıyılmaz acı anıların sıralanacağı bir göç başlamıştı onu bekleyen.. 
İlk aylardan dayak yiyerek gebe kaldığını ve karnındaki çocukla baba evine kaçtığını, 
babasının neden döndün karnındaki çocukla diye attığı dayağı söyleyince kendimi ele vermiş 
olacağım ki kolumu tutup tüylerimin diken diken olduğunu gördü ve üzülme dedi yanağımı 
okşayarak..

      Hem çocuk, hem kadın.. 12 sinde ana olmuştu Ünzile..

      Ama çilesi bitmemişti Ünzile'nin.. Babası onu bir kez daha vermişti yaşça büyük adama..
Bu seferki ederi 10 bin lira idi ve beraberinde yeni dayaklar, yeni çocuklar ve yeni acılar ile...

      Bazen gidesi gelmiş bilmediği uzak ülkelere.. sonra demiş ki, 
elbette sonu geliyor yalnızlığın ve bir vakit bir başkası sarmasını beklemeden umut yeniden
doğmuş acılar unutulmuş..

      Hayattan gördüğü acımasızlığı çocuklarından torunlarından görmemiş Ünzile..
O kadar minnettar ki çocuklarına.. Tam 75 yaşında Ünzile ana..
Buruşmuş yüzünün, kısık parlayan gözleri ve hala içten gülümseyebilen bir ana..

      Bir çocukluk yapıp büyümüştü bir kere.. Kendini seyrettirmekten zevk alan kadınlar
gibi değildi o. Başkalarının ona veremediği mutluluğu da ondan çalmıştı hayat bir kere..

           Büyüklerimiz kızlı erkekli uğraşa dursun sessiz ve sinsice bir geleceği yok etmenin 
adımlarının atıldığı enfes planların içine çekiliyoruz. İnsana, kadına verilen değerin
 sahte ve yalan olduğu bir dünyaya..

      Her gün Allah adını ağzına alıp, Allah'ı sadece kendilerinin yanında, kendi taraflarında 
zannedenlerin, aslında bu hikayenin yada bu fotoğrafın bir parçası olabileceklerini hayal etmeye 
çalışmak..

      Ruhumuzu ele geçirmesine izin verdiğimiz hayatlar var ya sevmiyorum sizi...
Ama bu sevgisizliğim hakikate sadakatime engel de değil ve hiç bir zaman da olmayacakta..


                                                                                                                                               Okn Okty


3 yorum:

Ruhumuzu ele geçirmesine izin verdiğimiz hayatlar var ya sevmiyorum sizi...

Kadın olmak zor zanaat..

Türkiyemizin malesef ki acı gerçeklerinden biri de bu. O kadar çok örneği var ki, bitip tükenmiyor malesef. Kadına bakış açısı değişmedikçe de, bu ülke de birşeylerin düzeleceği de yok.Ben okurken kötü oldum, yaşayanları düşünemiyorum bile. Hep aynı dua kalbimizde yeni ünzileler olmasın...