Anlatacağım öykü Sivas'da yaşandı. Yaşamaya da devam eden bir öykü aslında.. 12 yaşında küçük bir kızın öyküsü..
Öyküdeki kızın adı bende gizli ama ben ona Sezen Aksu'nun ses verdiği
Aysel Gürel'in
anlattığı Ünzile diyeceğim..
Dört ineğe takas edilmiş
hayatı.. Hemde otuz yaşındaki bir adama..
Köyde, imam nikahı kıyılır
kıyılmaz acı anıların sıralanacağı bir göç başlamıştı onu bekleyen..
İlk aylardan dayak yiyerek
gebe kaldığını ve karnındaki çocukla baba evine kaçtığını,
babasının neden döndün karnındaki çocukla diye attığı dayağı söyleyince
kendimi ele vermiş
olacağım ki kolumu tutup tüylerimin diken diken
olduğunu gördü ve üzülme dedi yanağımı
okşayarak..
Hem çocuk, hem kadın.. 12
sinde ana olmuştu Ünzile..
Ama çilesi bitmemişti Ünzile'nin.. Babası onu bir kez daha vermişti yaşça büyük adama..
Bu seferki ederi 10
bin lira idi ve beraberinde yeni dayaklar, yeni çocuklar ve yeni acılar ile...
Bazen gidesi gelmiş
bilmediği uzak ülkelere.. sonra demiş ki,
elbette sonu geliyor
yalnızlığın ve bir vakit bir başkası sarmasını beklemeden umut yeniden
doğmuş
acılar unutulmuş..
Hayattan gördüğü
acımasızlığı çocuklarından torunlarından görmemiş Ünzile..
O kadar minnettar ki çocuklarına.. Tam 75 yaşında Ünzile
ana..
Buruşmuş yüzünün, kısık
parlayan gözleri ve hala içten gülümseyebilen bir ana..
Bir çocukluk yapıp büyümüştü bir kere.. Kendini seyrettirmekten
zevk alan kadınlar
gibi değildi o. Başkalarının ona veremediği mutluluğu da
ondan çalmıştı hayat bir kere..
Büyüklerimiz kızlı erkekli uğraşa dursun sessiz ve sinsice bir
geleceği yok etmenin
adımlarının atıldığı enfes planların içine çekiliyoruz. İnsana, kadına verilen değerin
sahte ve yalan olduğu bir dünyaya..
Her gün Allah adını ağzına alıp, Allah'ı sadece kendilerinin yanında,
kendi taraflarında
zannedenlerin, aslında bu hikayenin yada bu fotoğrafın bir parçası olabileceklerini hayal etmeye
çalışmak..
Ruhumuzu ele geçirmesine izin verdiğimiz hayatlar var ya sevmiyorum sizi...
Ama bu sevgisizliğim
hakikate sadakatime engel de değil ve hiç bir zaman da olmayacakta..
Okn Okty
3 yorum:
Ruhumuzu ele geçirmesine izin verdiğimiz hayatlar var ya sevmiyorum sizi...
Kadın olmak zor zanaat..
Türkiyemizin malesef ki acı gerçeklerinden biri de bu. O kadar çok örneği var ki, bitip tükenmiyor malesef. Kadına bakış açısı değişmedikçe de, bu ülke de birşeylerin düzeleceği de yok.Ben okurken kötü oldum, yaşayanları düşünemiyorum bile. Hep aynı dua kalbimizde yeni ünzileler olmasın...
Yorum Gönder